|
Autor: Izabela Drozd
Nieszawa to miasto i gmina w województwie kujawsko-pomorskim, położone na lewym brzegu Wisły. Oddalone od Włocławka o 27 kilometrów. Pierwsze zapiski o Nieszawie znajdujemy już w 1228 roku, kiedy to Konrad Mazowiecki podarował te ziemie sprowadzonym do Polski Krzyżakom. Prawdopodobnie po przejęciu ziem, na bazie istniejącego wcześniej grodu drewniano - ziemnego, wznieśli oni potężny zamek i założyli swe komturstwo. Po klęsce Zakonu Krzyżackiego zamek został zniszczony a teren nazwano Nową Nieszawą. Nad Wisłą naprzeciw Torunia powstaje strażnica polska zwana zamkiem nieszawskim albo dybowskim. Dzięki dogodnemu położeniu miasta, na trasie szlaku handlowego z Kujaw do Bałtyku drogą wodną i lądową, następuje dynamiczny rozwój miasta. Przy warowni powstaje zbożowa osada handlowa. Handlowano zbożem, solą i produktami leśnymi. Zazdrośni o zyski kupcy toruńscy, zwrócili się do Kazimierza Jagiellończyka o pomoc w rozwiązaniu konfliktu. Król nakazał zburzenie osady. W latach 1460-1462 osada została przeniesiona na teren królewskiej wsi i folwarku Rozkydalino nad Wisła. Dało to początek dzisiejszej Nieszawie.
Chcąc uzyskać informacje na temat ludności ewangelickiej, zamieszkującej gminę Nieszawę, skontaktowałam się z panią Krystyną Wasilkowską-Frelichowską. Pani Krystyna jest prezesem Towarzystwa Miłośników Nieszawy i przekazała nam artykuł poświęcony Nieszawskim ewangelikom. |
|
|
|
|
Strona 3 z 6 |
